Winde (Leuciscus idus)

 
Het liefst leeft de winde in grote rivieren en stromen maar ook in stilstaand water mits de oevers gestructureerd zijn. De winde leeft op elke leeftijd graag in scholen en zoekt naar voedsel in het open water. Hoewel nogal eens gezegd wordt dat de winde een roofvis is, is dat nog altijd niet bewezen en waarschijnlijk is er sprake van verwisseling met de kopvoorn. De paaitijd is tussen maart en mei en elk wijfje zet ongeveer 100.000 eitjes af van 1,5 - 2,3 mm. Waterplanten of boomwortels worden vaak als ondergrond gekozen. Voor de mannetjes is leguitslag kenmerked. Windes bereiken een lengte tussen de 30 en 50 cm en kunnen tot 2 kilo zwaar worden. Het maximum, voor zover bekend is 80 cm met een gewicht van 6 kilo. De beste tijd om een winde te vangen ligt tussen juni en oktober. Zomers liggen ze graag aan het oppervlak maar 's winters trekken ze naar dieper water. De jonge windes voeden zich met plankton en vliegende insecten. De oudere vissen eten ook graag wormen en larven, evenals kleine kreeftjes, slakken en muggenlarven. Het beste aas zijn maden en wormen maar ook met insecten, boilies, deegsoorten, brood, kokerjufferlarven, kunstvliegen, gekookte tarwekorrels en erwten kunnen windes gevangen worden.
Jonge windes worden vaak met de kopvoorn of serpeling verward maar ze hebben een smallere bek, kleine schubben en een gebogen achterrand aan de aarsvin. De winde is gewoonlijk bruin tot zwartblauw van kleur, de flanken zijn licht zilverkleurig en de buik wit. De rug en de  staartvinnen zijn grijs en alle andere vinnen zijn roodachtig. De mondhoeken zijn licht naar achteren en naar beneden gebogen.